Observatore Polano

Przeczytaj ten tytuł uważnie!

Nie daj się zwieść umysłowi, który widzi tamże nazwę greckiej wyspy. Z grecką wyspą to co poniżej nie będzie miało nic wspólnego. No może poza sałatką grecką, która pojawia się w menu każdej „szanującyj” się knajpy w nadmorskich kurortach.  

Wywczas w miejscach pełnych sanatoriów ma swój urok. Urok – dobre słowo. Jest to bardziej forma pewnego transcedentycznego doświadczenia, która wszystkim młodym hipsterom ze stolicy wydać może się śmieszna, wieśniacka i w ogóle, a moim skromnym zdaniem wcale taka nie jest.

Siedzimy, jemy rybę, popijamy białym (średniej jakości) winem. Idzie reprezentacja. I ja już wiem, że to Alina, Bożena, Grażyna i Zdzisław, z któregoś z pobliskich sanatoriów. Zamawiają: 3 x Ballentines (sic! na bogato!!!) i piwko lokalne. Wiadomo dla kogo piwko, a dla kogo alko nieco mocniejsze. Dla dam ma się rozumieć… jak wypoczywać – to światowo!!! Santrope, Hałaj, Montekarlo…

„A widziałyście jaka pyskata!”, „Ależ ona nieobyta”, „Takie to smutne, że ona do Grzegorza smoli cholewki”, „A niedomyta”, „A za mało dziś dali marchewki”, „A z paszczy jej cuchnie”, „Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!

Panie sczesane. Włos dwa czy trzy dni niemyty, ale zaczeska, tapir musi być. Niektóre płukanką fioletową (moja mama miała takie w dzieciństwie) włos przepłukały. Inne – balejaże, pasemka, czerwone cuś przez czoło przebiegające. Dekolty opalone, kreskę cyckowską widać. I element obowiązkowy – RY BA CZKI! Spodnie Szatany, które z każdej kobiety robią bułeczkę, kuleczkę i beczkę jednocześnie. Czy to jest w ogóle możliwe? Yhy!!!!

Rybaczki seledyn i mango, rybaczki ecru i szarości, rybaczki czarne do białych klapek i jakie tylko sobie może nasza wyobraźnia zwizualizować….

Wieczorem, jak słońce ma się ku zachodowi Panie te i inne i Panowie (choć w mniejszości) zajmują miejsca przy promenadzie - na ławeczkach. Uroczy to widok. Siadają – niektóre w pierwszych rzędach (jak na pokazie Paprockiego i Brzozowskiego albo dopiero co przywróconego do łask Zienia), inne muszą cieszyć się gorszą miejscówką – gdzieś z tyłu, boku – tam jednak też słychać.

Akordeonowe cygańskie pieśni, „Dla Elizy”, skrzypaczka, Celina Dijońska z Titanica na harfie, zespół z południowej Ameryki co gra na drewienkach i puszcza coś z playbacku. Jednym słowem – darmowe letnie koncerty. Reczital – The best of Worl Music by local Artists. Siedzą te panie i się cieszą, że im tak miło płynie czas.

Zatem – dzieciaki w foteliki. Red Bull na drogę. I w drogę.

Sanatorijek Ci u nas dostatek.

“May the Lord Open!”

Kto oglądał ten wie, kto tak się witał. Kto nie oglądał ten trąba, bo dwa sezony za nami, trzeci właśnie się rozpoczął na HBO. Zatem urządzenia mobilne w dłoń i nadrabiać ignorancję serialową. Dla niewtajemniczonych - chodzi przecie o kultowy już serial “Opowieść Podręcznej”. Tak o nim piszą w Wiki: dramat, dystopia utrzymana w konwencji socjologicznej fantastyki naukowej. Fantastyki ??!!! Toż to nie żadne fantasy czy sci – fi. To my, Polacy. Opowieść o Polsce przyszłości właśnie…

Dzielę się tymi spostrzeżeniami z Nejden. Mówię: Nejden toż to o Polsce.

Nie mija kilka minut, godzin, dni, tygodni – a na jednym z portali informacyjnych dopada nas zdjęcie kobiet ubranych jak podręczne w te czerwono-buraczkowe suknie, ze skrzydełkami na głowach, których wzrok tępo i posłusznie skierowany jest w dół… to protest/happening. Protest przed siedzibą Prezydenta RP wobec tego co się dzieje w kraju nad Wisłą. Jakże jednak znamienny…

Ale zaraz, ale o co chodzi Panie? Jakie podręczne? Jaka Polska? Co Pan! Jeszcze Polska nie zginęła póki my żyjemy. Będziem Polakami. Wartę przejdziem. Niemca, Żyda, geja kijem.

No bo co ma Polska nasza piękna i kochana, wspólnego z wyimaginowanym światem jakiejś wariatki, światem, w którym kobiety sprowadzają inne kobiety do roli rozpłodowych samic. Światem, w którym te kobiety można gwałcić (nie w bestialski sposób, ale to jest akurat zupełnie bez znaczenia), światem gdzie wokół pełno uzbrojonych w ostrą amunicję wojskowych, którzy mogą otworzyć ogień za nieposłuszeństwo, niefrasobliwość i wszelkie odskocznie od przyjętych norm? W świecie, w którym wszystko dzieje się “under His eye” – czyli pod Jego okiem! W świecie zaprojektowanym tak, że wszystko co „nieboskie” jest złe!!!

Fakt. To nie jest Polska 2019, ale Polska 2029, albo 2040 owszem – jeżeli nic się nie zmieni.

Jeżeli Panowie w sutannach albo w garniturach, podejmować będą za kobiety decyzje: czy ma urodzić dziecko czy nie, ile ma tych dzieci urodzić, od ilu centymetrów rozwarcia przysługiwać jej będzie proszek przeciwbólowy, a w którym trymestrze jak donosi pięcioraczki to dostanie 300 plus albo też kiedy ma leżeć krzyżem przed ołtarzem! Jeżeli będą decydować ile tych dzieci posiadać powinna. Jeżeli Panowie i Panie (bo one w tych garsonkach i sweterkach też mają w kreowaniu tego strasznego świata swój udział) będą zamykać oczy i udawać, że nie ma mniejszości, inności, że kobieta ma prawo decydować o swoim losie. I o swoim ciele. Że jak rzucą tej kobicie, której przyszło urodzić niepełnosprawne dziecko 4000 złotych, ale bez zapewnienia opieki państwa, całego socjalnego systemu troski nad matką i jej dzieckiem (bo ojca tego dziecka już zapewne dawno w domostwie nie ma – uciekł chuj, stchórzył) to wszystko będzie cacy. Nie! Nie będzie … tak długo nie będzie cacy jak kościół i państwo (niczym monolit) mieszać się będą w kwestie światopoglądowe. Tak długo jak ktoś będzie komuś zaglądał do łóżka, do portfela, do macicy i pod spódnicę. Tak długo, jak tępy lud nie zrozumie, że są sfery, co do których wpierdalać się nie można nikomu…

Ale gdzie tam Panie Polszy naszyj ukochanyj do Gilead? Co za brednie, fanaberie!

Jakaś taka cząstka mnie, którą można nazwać kobiecą intuicją każe mi tak właśnie myśleć. Każe mi w coraz ciemniejszych barwach spoglądać na przyszłość mojego dziecka, dla którego chcę tylko wolnego, kolorowego i spokojnego kraju. Gdyby udało się ten kraj zachować jeszcze w miarę dobrej kondycji jeżeli chodzi o środowisko, byłoby cudnie. Czy to tak dużo?

Zatem w imię Ojca i Syna. Zdrowaś Maryja. Amen  

Polak potrafi. Powtarza się to nam od małego. Jacyśmy to sprytni i przebiegli. Byłem nawet swego czasu dumny z tej naszej postawy. Swego czasu… i do czasu!

Bodajże posłanka Sobecka z PIS – starsza, miła, ufarbowana na czarno Pani, która jak mnie pamięć nie myli weszła kiedyś na mównicę sejmową i zaczęła odmawiać „Zdrowaś Maryjoś, (…)” rzekła dawno, bardzo dawno temu – jak miał miejsce szerszy dyskurs społeczny, którego okoliczności nie pomnę – że „Polska to państwo - szambo, kloaka”. Utkwił mi w pamięci ten słowny zlepek. Czyż nie uroczy? I w pełni oddaje to z czym mamy do czynienia w naszym kraju – szambem i kloaką.

NUL. N jak Netflix. U jak Uber. L jak Lidl.

Trzy duże korporacje, które zaspokajają dziennie konsumpcyjne potrzeby dużej części świata. W tym Polaków oczywiście. Bo jak świat to i Polska. Wiadomix – Polska Chrystusem Narodów.

Netflix tylko i wyłącznie w Polsce – jako jedynym kraju na świecie – zrezygnował z opcji  30 dniowego darmowego okresu próbnego. Okresu na zaprzyjaźnienie się z serwisem. Po to, aby po miesiącu, korzystając z czyjegoś pomysłu - platformy miliona filmów i seriali - surfować w nieograniczony sposób za 43 PLN miesięcznie na dwa stanowiska po tych przepastnych zasobach. Ale… Polak potrafi. 

Rejestruje co 30 dni fejkowe konta i przedłuża w nieskończoność (w którą naiwnie tylko on wierzy) ten darmowy okres, sądząc, że mądre głowy z USA na to nie wpadną. Ale wpadają. I za buraczane cwaniactwo - poczciwy, płacący podatki Polak, który chciałby wejść w filmowo-serialowe arkana, nie skorzysta z darmowego okresu na zaprzyjaźnienie się z usługą, tylko musi bulić od początku.

L jak Lidl. Druga po portugalskiej, najbardziej popularna sieć spożywczych dyskontów w Polsce. Niemiecka!!!!!!! Ale czy naszych zachodnich sąsiadów coś jeszcze może zdziwić? Chyba nie! Otóż rzeczony Lidl wprowadził onegdaj promocję dotyczącą zwrotu towarów marki własnej Lidla (a tenże oddaje pieniądze), jeżeli towar nie spełnił oczekiwań klienta. Można było zwrócić towar nieuszkodzony, rozpakowany, bądź samo opakowanie. W prasie szumiało od przypadków, kiedy Janusze, Grażyny, Mariusze, Justyny i inne suki syny oddawały puste opakowania o wartości nawet 1.000 PLN. Dochodziło do dantejskich scen, gdzie Patrycje i Lukrecje przesypywały proszki, czy makarony do reklamówek na lidlowym parkingu, żeby wrócić do kasy i odzyskać 5,99 za wspomniany makaron. Świderki.

Co trzeba mieć w głowie? Bo, że w reklamówce ma się proszek i makaron to już wiemy, ale co mieści się u takiego osobnika czy osobnicy w czaszce? Z pewnością nie istota szara…

I wreszcie Uber, o którym ostatnio głośno. Taksówkarze, nie tylko w kraju nad Wisłą przeciwko tego rodzaju usługom protestują. Ale jakoś obeszło się na świecie bez dantejskich scen. A w Polsce? Janusz złotówa pluje na szybę ukraińskiego Saszy, który w uczciwy sposób zarabia kasę wożąc młodszych i starszych po mieście. Złotówa pluje na tę szybę, grozi pięścią, pewnie w tę szybę uderza i krzyczy: „Je..ać Cię Ukraińska k…wo!”.

I ja to słyszę i mnie paraliżuje. Bo gdyby nie jakieś normy prawne, gdyby nie kamery w komórkach, które to uwieczniły, gdyby nie kordon policji, to kto wie, czy złotówa z delikatną nadwagą i piwnym brzuszyskiem nie otworzyłby drzwi, nie wywlokła Saszy z samochodu i nie pobiła do nieprzytomności, albo i gorzej. Bo obcy! Bo ZUS musi złotówa płacić, a Sasza nie.

Jak o tym przeczytałem w prasie. Jak fejsbuń doniósł, to mnie zmroziło i lekko sparaliżowało. Bo sytuacja jakoś mi na myśl przywołała „Je..ć Żyda!” sprzed kilkudziesięciu zaledwie lat. I pomyślałem sobie – jak historia może w krótkim czasie okrutnie zatoczyć koło i jak tylko Polak potrafi. Wszystko zepsuć.

Wstyd mi czasem (a ostatnio coraz częściej), że w paszporcie mam gdzieś tam przy narodowości czy obywatelstwie dwie litery: P i L